ชาวบ้านบ้านหาดไคร้ ตำบลเวียง อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย ลงเก็บไกหรือสาหร่ายแม่น้ำโขง ที่ขึ้นอยู่ตามซอกหิน และ ก้อนหิน ในแม่น้ำโขง เพื่อนำมาปรุงอาหารและขายสร้างได้ ในช่วงฤดูแล้ง เพราะไกแม่น้ำโขงไม่สามารถทำการเพาะปลูกได้และเป็นการเก็บได้เพียงปีละ1 ครั้งเท่านั้น จนทำให้ไกหรือสาหร่ายน้ำโขงกลายเป็นอาหารตามฤดูกาล
ชาวบ้านที่ออกเก็บไกในแม่น้ำโขง บอกว่า ไกเป็นสาหร่ายน้ำโขงที่มีรสชาดอร่อยไม่แพ้กับสาหร่ายที่นำเข้าจากต่างประเทศ ตนและน้องสาวรวมทั้งเพื่อนบ้านนับร้อยคนได้ออกมาเก็บกันเป็นจำในช่วงหน้าแล้งของทุกปี ส่วนใหญ่จะเริ่มเก็บตั้งแต่ช่วงของเดือนมีนาคมถึงเมษายนหรือหากน้ำโขงแห้งก็จะออกหาไกไปเรื่อยๆ จนถึงเดือนพฤษภาคมหรือจนกว่าระดับในแม่น้ำโขงเพิ่มขึ้นการเก็บไกก็ต้องเลือกไกที่ไม่แก่จนเกินไป หลังเก็บได้นำมาล้างในแม่น้ำโขง เพื่อเอาส่วนที่เป็นเมือกและสาหร่ายไกที่ไม่สมบูรณ์รวมทั้งเศษดินทรายออก จากนั้นบีบจนแห้งนำมาแขวนให้สะเด็ดน้ำริมแม่น้ำโขง ก่อนจะนำไปขายให้แม่ค้าในตลาดที่รับซื้อกิโลกรัม 10 บาท
วันหนึ่งชาวบ้านที่นี่จะหาไกได้คนละประมาณ 5 ถึง 20 กิโลกรัมต่อวัน สร้างรายได้วันละกว่า 500 ถึง 2,000 บาท ซึ่งไกแม่น้ำโขงที่บ้านหาดไคร้ถือว่าเป็นไกที่อร่อยที่สุด เป็นที่นิยมของผู้บริโภคและยังเป็นแหล่งเดียวกันกับที่ปลาบึกจะขึ้นมากินไก หรือสาหร่ายบริเวณแหล่งนี้ของทุกปีปีละ 1 ครั้ง ////
